پارامترهاي موثر بر قابليت اشتعال

خواص مخلوط، خواص نحوه اتصال و مشخصه هاي الكتريكي مانند جريان، ولتاژ و مقاومت از جمله پارامتر هاي مهمي است كه بوسيله تست ها موثر برقابليت اشتعال شناخته شده است.

خواص مخلوط

• محتويات گاز، نسبت اختلاط و شرايط محيط شامل فشار، دما و رطوبت
• تمام تست ها در نتايج اوليه تاييد ميكند كه دستيابي به بيشترين قابليت انفجار مخلوطهاي مختلف گاز و هوا يا به عبارتي حداقل انرژي اشتعال آنها بر مبناي طبقه بندي آنها درگروه انفجاري رخ مي دهد.
• درجدول (1) مقادير حداقل انرژي اشتعال و غلظت چند مخلوط مهم از گاز يا بخار و هوا ليست شده است. از آنجائيكه كمترين انرژي اشتعال در حالت خازني ايجاد مي شود نه درحالت القايي، بنابراين براي حداقل انرژي اشتعال ميتوان تعريف زير را به كار برد.
• حداقل انرژي يك مخلوط گاز يا بخار هوا كوچكترين انرژي الكتريكي است كه از تخليه يك خازن قادر به مشتعل نمودن قابل اشتعال ترين مخلوط از آن گاز يا بخار و هوا درفشار 1bar و دماي 250c بدست مي آيد. اشتعال پذيري مخلوط هاي مختلف گاز يا بخار هوا تا حد ماكزيمم دراثر افزايش فشار اضافه مي شود و سپس دوباره كاهش مي يابد.
• محدوده اشتعال مخلوطهاي گاز يا بخار يا هوا با افزايش دما بسط مي يابد يا به عبارتي پايين ترين حد اشتعال افت ميكند و بالاترين حد اشتعال بيشتر از بالاترين حد اشتعال مخلوط در دماي اتاق ميشود. اين اثر دما نسبت به فشار اوليه قابل ملاحظه تر و نيز ملموس تراست.

خواص نحوه اتصال

• مواد اتصال و سرعت جدا شدن
• مواد اتصال اثر قابل ملاحظه ترين روي انرژي اشتعال نسبت به شكل اتصال دارد.
• با زياد شدن سرعت جدا شدن الكترودها حداقل جريان اشتعال كاهش مي آيد. تغيير سرعت جدا شدن از 1cm/s به 210cm/s باعث 30%  كاهش در جريان اشتعال مي شود.