کلاس های عایق بندی

از تماس بخش های الکتریکی هر موتور با سایر سیم کشی و بخش مغناطیسی آن باید اجتناب شود سیستم عایق بندی دربرگیرنده ی پوششی است که سیم مغناطیسی آن باید اجتناب شود. سیستم عایق بندی دربرگیرنده ی پوششی است که سیم مغناطیسی درون سیم پیچ را از ورقه های فولادی جدا می کند.  همچنین، سیستم عایق بندی شامل نوار ها، بوش ها، بند های رشته ای،  پوشش نهایی و سیم های سربی است که مدارات الکتریکی را به جعبه ی انشعاب(تقسیم) می آورند.

سیستم های  عایق بندی با توجه به مقاومتشان در برابر اثر تخریبی ناشی از حرارت، رتبه بندی می شوند. چهار سیستم عایق بندی اصلی که به طور معمول با آن ها مواجه می شویم، شامل کلاس های A,B,FوH هستند. کلاس A دارای حد دمایی 105 درجه سانتی گراد بوده و در هر مرحله از Aبه B، Bبه F و Fبه H شاهد یک پرش دمایی به میزان 25 درجه سانتی گراد می باشیم. کلاس عایق بندی هر موتور باید حداقل قادر به تحمل حداکثر دمای  محیط به علاوه  افزایش دمایی که به دلیل عملکرد مداوم تحت بار کامل رخ می دهد، باشد.انتخاب یک کلاس بالاتر  عایق بندی به منظور پاسخگویی به این میزان حداقل، می تواند به افزایش طول عمر موتور و یا تحمل مقدار اضافه بار بیشتر، دماهای محیط بالاتر و سایر مشکلاتی که به طور طبیعی از طول عمر موتور می کاهند، کمک کند.

یک قانون کلی در این زمینه بیان می کند که هر 10 درجه سانتی  گراد افزایش دمای عملیاتی، باعث کاهش نیمی از طول عمر عایق می شود. روند معکوس آن نیز صادق است، یعنی هر 10 درجه سانتی گراد کاهش دمای عملیاتی، باعث دو برابر شدن عمر عایق می شود. انتخاب یک کلاس عایق بندی بالاتر از مقدار مورد نیاز برای برآورده ساختن مشخصات عملکردی اصلی موتور قابلیت تحمل میزان دمای اضافی در حدود 25 درجه سانتی گراد را برای موتور فراهم می آورد. بر مبنای قانون کلی که در این زمینه وجود دارد، تخمین زده شودکه وجود سیستم عایق بندی بهتر، طول عمر حرارتی موتور را حدود 500% افزایش می دهد.