پمپ آب خانگی

در زمانهای قدیم که جمعیت رو به افزایش نهاد و مردم باید زمینهای بیشتری زیر کشت میبردند و از قنوات استفاده میکردند قنوات کفاف زمینهای زیر کشت را نمیداد مجبور شدند چاه حفر کنند و از درون چاه باید با یک وسیله ای آب استحصال میکردند که در اویل با دلو توسط نیروی انسانی بیرون میکشیدند که خیلی سخت بود به این فکر افتادند که لوله ای بلتد داخل چاه فرستادند که توسط یک اهرم و یک وسیله مانند سوپاپ بنام تلمبه اهرم را با لا و پایین میکردند و آب استحصال میشد . کار مقداری راحت شد و بعد دیدند این کار آب را تامین نمیکند پروانه ای ساختند و این پرواته را داخل یک کاسه قرار دادند و توسط یک شفت از داخل لوله عبوردادند و آن را در سر چاه با یک پولی و تسمه به موتور دیزلی وصل کردند و انقلابی عظیم رخ داد .که کم کم تکامل پیدا کرد وتوربین با طبقات مختلف جهت ارتفاع مختلف ساخته شد و شفت پمپ را با بوش برنزی داخل یک غلاف گذاشتند و غلاف را داخل لوله با اسپایدور قرار دادند و سر چاه یک سرتخلیه مرتب درست کردند و در ابتدا با پولی با موتور دیزلی به گردش درآمد و آب زیادی استحصال نمودند که بعد از یک دهه یک جعبه دنده ساختند که روی سرتخلیه قرارگرفت و انتقال دور موتور به شفت و پمپ را بیشتر کردند و موتور دور پایین میتوانست کار کند و موتور دیزلی نرم تر به حرکت درآید بعد از دهه 50 برق وارد کارزار چاههای عمیق شد و پله پله چاههای سراسر ایران از دیزلی به برقی تبدیل شد و این نوع استحصال . خسارات زیادی به مزارع و جدار چاه وارد میکرد.   لابد میپرسید چرا؟    چون در طول شبانه روز در حین کار کردن شفت و غلاف باید توسط فطره چکان به دور شفت روغن تزریق میکرد تا شفت در داخل بوشن غلاف روغنکاری شود و نسوزد و این روغن وارد چاه میشد . روغن باگل ولای مخلوط به جدار میچسبید و شیار جدار  را کور میکرد و هم از طریق آب به مزارع و داخل زمین میرفت و زمین حاصلخیز را از بین میبرد و کیفیت زمین را برای کشت کم میکرد .