موتورهای بیش بازده و پربازده

پس از بحران انرژی دهه هفتاد میلادی در سطح جهان، سازندگان معتبر موتورهای الکتریکی، موتورهای خود را در انواع مختلف استاندارد و با بازده بیشتر تحت عنوان های بیش بازده و پربازده تولید می کنند. هدف اصلی در طراحی این موتورهای الکتریکی، کمینه سازی تلفات بوده است. تحقیقات گسترده ای که در یکی دو دهه اخیر در زمینه طراحی موتورهای الکتریکی و با هدف افزایش بازده آن ها به عمل آمده است، منجر به کاهش حدود 30 درصدی تلفات موتور و افزایش 1 تا 10 درصدی در بازده موتورها گردیده است.

در آمریکا این موتورها تحت عنوان های EEM (Energy Efficient Motors) و PEM (Premium Efficient Motors) شناخته می شوند. موتورهای EEM موتورهای هستند که بازده بیشتری از موتورهای استاندارد دارند و در استاندارد NEMA MG-1 حداقل سطوح بازده آن ها مشخص شده است. وزارت انرژی آمریکا مقرر داشته که طبق برنامه EPACT، از سال 1997 کلیه موتورهای جدید از 1 تا 200 اسب بخار که برای فروش در آمریکا ساخته می شوند، باید از نوع بیش بازده (EEM) انتخاب گردند.

اتحادیه اروپا نیز از سال 1998 و به دنبال تصمیم برای استفاده از موتورهای با بازده بیشتر با همکاری کمیته سازندگان ماشین های الکتریکی و الکترونیک قدرت اروپا، موتورهای ولتاژ پایین خود در محدوده 1 تا 90 کیلووات را در سه کلاس بازده تقسیم بندی کرده است.

• موتورهای Eff3 که همان موتورهای معمولی مورد استفاده هستند. این موتورها تحت عنوان موتورهای استاندارد شناخته می شوند.
• موتورهای Eff2 که موتورهای با بازده بیش از موتورهای استاندارد هستند و تحت عنوان موتورهای بیش بازده شناخته می شوند. تلفات این موتورها به طور میانگین 20% کمتر از موتورهای استاندارد است.
• موتورهای Eff1 یا همان موتورهای پربازده که بیشترین بازده را در بین موتورهای ساخته شده دارند. تلفات این موتورها به طور میانگین 40% کمتر از موتورهای استاندارد است. این موتورها به دلیل استفاده از مواد بهتر، نسبت به دیگر انواع موتورها دارای طول عمر بیشتری هستند